Μένουμε στη δεκαετία του ’70 σε αυτό το πέμπτο επεισόδιο της σειράς μας που αναφέρεται στην ιστορία των Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων. Μετά το μετάλλιο του Βασίλη Παπαγεωργόπουλο το 1971, στη Ρώμη και στη συνέχεια στην Πράγα δεν θα έρθει κάποια θέση στο βάθρο για την Ελλάδα, παρά τη μεγάλη προσπάθεια του Σταύρου Τζιωρτζή. Ήταν δεκαετία… ηρεμίας πριν από τις ένδοξες μέρες του 1982.
Ρώμη 1974 (1-8 Σεπτεμβρίου)
Ελληνική συμμετοχή: 13 (12 άνδρες, 1 γυναίκα)
Μετάλλια: –
Σαράντα χρόνια μετά την πρεμιέρα της διοργάνωσης, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα επέστρεψε στην Ιταλία – αυτή τη φορά στην πρωτεύουσα Ρώμη – στο Ολυμπιακό στάδιο της πόλης.
Μετείχαν 745 αθλητές και αθλήτριες από 29 χώρες σε 39 αγωνίσματα, αφού προστέθηκαν και τα 3.000 μ. γυναικών.
Μετά την ολιγάριθμη αποστολή στο Ελσίνκι, η ελληνική ομάδα μεγάλωσε ξανά αριθμώντας 13 μέλη, στην πλειοψηφία τους νέα πρόσωπα.
Την κορυφαία διάκριση έφερε ο Σταύρος Τζιωρτζής, 6ος στους Ολυμπιακούς Αγώνες δύο χρόνια νωρίτερα. Ο Κύπριος πρωταθλητής του Ευαγόρα Αμμοχώστου πέρασε δύσκολα (με χρόνο) από τα προκριματικά των 400 μ. με εμπόδια, αφού τερμάτισε πέμπτος στη σειρά του με 50.65. Στον 1ο γύρο αποκλείστηκε ο έτερος εξαιρετικός εμποδιστής της εποχής, Γιώργος Παρρής (Απόλλων Αθηνών) με 51.44.
Στον ημιτελικό ο Τζιωρτζής, μετέπειτα καθηγητής στα ΤΕΦΑΑ Αθηνών και επιτυχημένος προπονητής, έκανε καταπληκτική κούρσα και πέρασε στον τελικό με τον τρίτο καλύτερο χρόνο, 49.79. Στον τελικό πάλεψε για το μετάλλιο, βελτίωσε κι άλλο επίδοσή του με 49.71, άλλα έμεινε εκτός βάθρου, στην τέταρτη θέση, καθώς ήταν αδύνατο να χτυπήσει το τρίο της κορυφής του Βρετανού Άλαν Πάσκοου (48.82, ρεκόρ αγώνων), του Γάλλου Ζαν-Κλοντ Ναγέ (48.94) και του Σοβιετικού Γεβγκένι Γκαβριλένκο (49.32). Στο τέλος του 1974, ο Τζιωρτζής ανακηρύχθηκε αθλητής της χρονιάς από τον ΠΣΑΤ για δεύτερη φορά στην καριέρα του, μετά το 1972.
Στον τελικό, περνώντας από τις συμπληγάδες του προκριματικού, προκρίθηκε και ο 24χρονος Δημήτρης Πατρώνης του Ηρακλή Θεσσαλονίκης στο ύψος, καθώς υπερέβη τα 2.14. Ο έτερος Μακεδόνας (από την Ημαθία) άλτης και κατά δύο χρόνια μεγαλύτερος του Πατρώνη, Βασίλης Παπαδημητρίου (ΠΑΟΚ), ο οποίος έναν χρόνο πριν είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό κλειστού με 2.17 και είχε αναδειχτεί αθλητής της χρονιάς από τον ΠΣΑΤ, έμεινε στο 2.11 και αποκλείστηκε. Στον τελικό, ο Πατρώνης πέρασε το 2.13 και κατατάχθηκε ένατος. Ο συναγωνισμός των δύο αλτών, θα τους έφερνε λίγο αργότερα πάνω και από τα 2.20. Και ο Παπαδημητρίου ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα στα ΤΕΦΑΑ Αθηνών, όπως και ο Τζιωρτζής.
Απ’ ευθείας στους τελικούς αγωνίστηκαν ο Τόλης Καθηνιώτης του ΓΣ Βόλου στο τριπλούν (11ος με 15.99), ο Τριπολιτσιώτης Θοδωρής Τόγκας του Ολυμπιακού στο επί κοντώ (13ος με 4.80) και ο Μιχάλης Κούσης της ΓΕ Αγρινίου στα 10.000 μ. (24ος με 29.49.6). Ο μόλις 21 ετών Κούσης αγωνίστηκε και στον προκριματικό των 5.000 μ. όπου τερμάτισε σε 14.07.0. Συνομήλικός του ήταν ο Χρήστος Καραγεώργος του Παναθηναϊκού, με καταγωγή επίσης από το Αγρίνιο, ο οποίος συμμετείχε στα 20 χλμ βάδην (δεν τερμάτισε). Με τον αδερφό του Άρη θα κυριαρχούσαν στο αγώνισμα, όπως και στα 50 χλμ, για σχεδόν δύο δεκαετίες και θα άνοιγαν το δρόμο για την ανάπτυξη του γυναικείου βάδην.
Στο Μαραθώνιο έτρεξε ο Φάνης Τσιμιγκάτος της Παναχαϊκής, ένας εξαιρετικός δρομέας, αλλά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει. Ο Τσιμιγκάτος κράτησε την καλύτερη επίδοση Έλληνα στον Αυθεντικό Μαραθώνιο από το 1982 έως το 2004.
Στα 800 μ. πήρε μέρος ο Σταύρος Μερμίγκης (1.49.8) του Εθνικού ΓΣ. Άτυχος ο Στράτος Βασιλείου (Ολυμπιακός) έκανε 14.37 στα 110 μ. με εμπόδια με αντίθετο άνεμο (1.2) και δεν μπόρεσε να περάσει με χρόνο, ωστόσο η μεγαλύτερη απογοήτευση ήρθε στα 100 μ., καθώς ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, μετά το 10.59 (1.0) του προκριματικού, έκανε 10.44 στον ημιτελικό τερμάτισε πέμπτος και αποκλείστηκε για χιλιοστά του δευτερολέπτου μετά την εξέταση του φώτο φίνις.
Τέλος, η Κύπρια Μαρούλα Λάμπρου (ΓΣ Ολύμπια Λεμεσού), ίσως η πρώτη αθλήτρια διεθνούς επιπέδου που ανέδειξε ο ελληνισμός, έκανε 6.23 στο μήκος και έμεινε εκτός τελικού. Τη χρονιά εκείνη έγινε η πρώτη γυναίκα που αναδείχτηκε αθλήτρια της χρονιάς από τον ΠΣΑΤ. Θα ακολουθούσε άλλη μία το 1979.
Πράγα 1978 (29 Αυγούστου – 3 Σεπτεμβρίου)
Ελληνική συμμετοχή: 14 (11 άνδρες, 3 γυναίκες)
Μετάλλια: –
Οι 12οι Πανευρωπαϊκοί Αγώνες φιλοξενήθηκαν στο Στάδιο που φέρει το όνομα του Εβζέν Ροσίτσκι, γνωστό και ως Στράχοφ.
Για πρώτη φορά οι συμμετοχές ξεπέρασαν τις 1.000 (1.004) από 29 χώρες και διεξήχθησαν τα 400 μ. με εμπόδια γυναικών. Ως συνήθως, στα πρωταθλήματα που έλαβαν χώρα στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη αρκετά αγωνίσματα έγιναν υπό βροχή και υπό χαμηλές θερμοκρασίες. Στο τέλος του πρωταθλήματος, ο Υφυπουργός Αθλητισμού, Αχιλλέας Καραμανλής παρέλαβε τη σημαία των αγώνων και την παρέδωσε στον πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ, Γιώργο Μαρσέλλο, καθώς η Αθήνα είχε αναλάβει τη διοργάνωση του 1982.
Η ελληνική ομάδα αριθμούσε 14 μέλη, με τις περισσότερες ελπίδες για διάκριση να αναμένονται από τον Μιχάλη Κούση στο μαραθώνιο και τον Σταύρο Τζιωρτζή στα 400 μ. με εμπόδια.
Ο πρώτος, στον τρίτο, μόλις, μαραθώνιο της καριέρας του, πέτυχε την καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στην Ελλάδα με 2.14.41 κατεβάζοντας σχεδόν ενάμιση λεπτό το ρεκόρ του και πήρε τη δέκατη θέση. Το 1979 ο Κούσης θα κέρδιζε το μαραθώνιο των Μεσογειακών Αγώνων στο Σπλιτ με νέο παγκόσμιο ρεκόρ, αλλά η χαρά όλων κράτησε για λίγο, αφού αποδείχτηκε ότι η διαδρομή ήταν κατά 890 μ. μικρότερη.
Στο μαραθώνιο στην Πράγα έτρεξε και ο Ναουσαίος Κυριάκος (Κερκ για τους φίλους του) Λαζαρίδης, ο οποίος για ένα μεγάλο χρονικά διάστημα πριν από το 1978, προπονήθηκε στην Αγγλία. Πέρασε τη γραμμή του τερματισμού από την 37η θέση με χρόνο 2.32.16.
Ο ΣταύροςΤζιωρτζής, όπως και ο Γιώργος Παρρής, πέρασαν εύκολα στα ημιτελικά με χρόνους 50.49 και 50.45 αντίστοιχα, αλλά στα ημιτελικά τερμάτισαν και οι δύο στην πέμπτη θέση της σειράς τους με 50.83 κα 50.66 και αποκλείστηκαν από τον τελικό.
Περίπου την ίδια πορεία είχε και ο Κύπριος – από το Παραλίμνι – Λάμπρος Κεφάλας (ΓΣ Παγκύπρια), καθώς προκρίθηκε στα ημιτελικά των 100 μ. με 10.53 και εκεί τερμάτισε έκτος στη σειρά του με 10.60. Από τα 200 μ. αποσύρθηκε λόγω ενοχλήσεων στους προσαγωγούς. Γύρο πέρασε και ο Πέτρος Ευριπίδου (ΓΣ Ολύμπια) στα 110 μ. με εμπόδια, τρέχοντας σε 14.11 στον προκριματικό και σε 14.16 στον ημιτελικό.
Μακριά από τον καλό του εαυτό έμεινε ο Παναγιώτης Παλληκάρης του Κάδμου Θηβών στα 800 μ. (1.51.6), αν και τρεις εβδομάδες νωρίτερα είχε πετύχει ατομικό ρεκόρ (1.47.3). Εκτός έμεινε και ο Φώτης Κούρτης (ΑΟ Πρέβεζας) στα 1.500 μ. (3.45.9)
Στο επί κοντώ μετείχε ο τότε τελειόφοιτος της Ιατρικής, Μεσσήνιος Ηλίας Σακελλαριάδης (Πανελλήνιος), αλλά έμεινε χαμηλά στα 4.90. Ο Βασίλης «Μπίλι» Παπαδημητρίου πήδηξε 2.05 στο ύψος και ο Βεροιώτης Δημήτρης Δεληφώτης (ΠΑΟΚ) 7.44 στο μήκος.
Στις γυναίκες την καλύτερη εμφάνιση έκανε η Μαρούλα Λάμπρου στο μήκος, αφού πέρασε στον τελικό με άλμα στα 6.31. Εκεί κατετάγη 12η με επίδοση 6.12.
Το ντεμπούτο της σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα έκανε η Σοφία Σακοράφα (ΓΣ Τρικάλων). Ξεκίνησε με δύο άκυρες και στην τρίτη της βολή έριξε 56.76 και κατατάχθηκε 13η. Η Σίσσυ Πανταζή (ΓΣ Βόλου) έφτασε μέχρι τα ημιτελικά στα 100 μ. με εμπόδια τρέχοντας σε 13.84 και στη συνέχεια σε 13.82.
1ο μέρος: Οι σκαπανείς, το μετάλλιο του Μάντικα και η πρώτη γυναίκα (1934-1950)
2ο μέρος: Η χαμένη ευκαιρία του Ρουμπάνη και το ρεκόρ του Παπαβασιλείου (1954-1958)
3ο μέρος: Από το ναδίρ του Βελιγραδίου στο ζενίθ της Βουδαπέστης (1962-1966)
4ο μέρος: Απογοήτευση στο Καραϊσκάκη, «φτερωτό» μετάλλιο στο Ελσίνκι (1969-1971)
